Wczoraj w Holandii miał miejsce Dzień Pamięci, kiedy wspominamy II wojnę światową i poległych w niej ludzi.
4 maja odbywają się dwie uroczystości. Jedna ma miejsce na placu Dam w ścisłym centrum miasta. Tradycją jest, że uczestniczy w niej król (wcześniej królowa). Druga uroczystość, nieco mniejsza, ma miejsce przy Homomonument – pomniku w formie trzech trójkątów z różowego marmuru, upamiętniającym osoby LGBT pomordowane w czasie wojny. Z tego miejsca pozdrawiam posła Sonika, z którym kiedyś korespondowałem na temat rezolucji parlamentu unijnego upamiętniającej ofiary II w. św. PO, a w szczególności Sonik, była przeciwna dodawaniu do tekstu rezolucji wzmianki o poległych osobach homoseksualnych. Sonik napisał mi, że był w Oświęcimiu i sprawdzał – jego zdaniem w Oświęcimiu zginęło raptem parę tysięcy LGTB i to nie wystarcza, żeby ich dopisywać do rezolucji. Cóż – ja nie byłem i nie sprawdzałem.
W uroczystości pod Homomonument biorą udział mieszkańcy Amsterdamu (zapewne nie wszyscy reprezentują tęczową część społeczeństwa, nie ma bramkarza sprawdzającego orientację), policjanci i żołnierze w pełnym umundurowaniu, lekarze, oficjele, ludzie, którzy przeżyli wojnę, ich rodziny oraz drag queens. O godzinie 20 cała Holandia staje na dwie minuty. Zatrzymuje się publiczny transport, w tym pociągi. Wszyscy czcimy pamięć ofiar dwiema minutami ciszy. Nie ma to rzecz jasna miejsca wyłącznie w Amsterdamie, uroczystości odbywają się w całym kraju. Również te niepotrzebne – według pana Sonika – ku czci ofiar LGTB. W 2016 pojawił się nowy akcent; nieheteroseksualni uchodźcy. Z ekranu przemówiła naukowczyni Lianda van der Schilden, opowiadająca o otrzymanej via FB wiadomości od Omara Abdulghani, 21-letniego Syryjczyka. W kraju zakładane są grupy wsparcia, np. LGBT Asylumsupport – dzieło Sandro Kortekaasa z Groningen. Van der Schilden mówiła o tym, jak mogą pomóc uchodźcom zwykli Holendrzy; Omar mieszka teraz w jej pokoju gościnnym.
Pierwsze wieńce na pomniku (nie pod, na) złożyli: przedstawiciel Gminy Amsterdam – zastępczyni burmistrza Simone Kukenheim, przedstawiciele COC – instytucja zajmująca się prawami osób LGBT w Holandii oraz LGBT Asylumsupport.
Po zakończeniu części oficjalnej w kościele Westerkerk odbył się koncert.
